Wat een luxe dat ik nu de kraan kan openzetten en dat daar dan drinkwater uit stroomt! Geen gedoe meer met gerecyclede supermarkt flessen, naar buiten in de kou om je kopje uit te spoelen, of uit het raam hangen om je tanden te poetsen. Ik doe de pomp aan en de kraan open, en leeg zo nu en dan de emmer die het opvangt.

Trots kijk ik naar het bij elkaar geraapte materiaal van het in elkaar getimmerde kastje. De emaille wasbak is de kers op de taart. Een verjaardagscadeau van vorig jaar, en dus best gek om een gat in te boren... Sommige dingen zoals de waterslangen en de koperen buis zijn nieuw gekocht. Maar het frame van de kast is bijvoorbeeld gemaakt van oude fietsenrekken! Alex heeft die zelf in elkaar gelast met hulp van de buurman, Kunsteboer*. Ik vind de imperfectie van het materiaal charmant. Het hout komt uit de prullenbak, met een beetje schuren en een likje olie ziet het er weer prima uit. De sporen van het gebruik op het hout vind ik mooi, ook al weet ik niet wat ze heeft veroorzaakt. En waar de sporen minder mooi zijn schilder ik er gewoon overheen!

*Een kunstenaar die prachtige kunstwerken maakt van (rest) metaal. Hieronder een link naar zijn website!